Mintzberg (1978) beschrijft strategieformulering als iets doelbewust en sequentieels. Zowel organisatiestructuur als de installed base, technologie worden in dit proces eerder gezien als beperkingen dan als facilitators. De interne organisatie word vaak beschouwd als statisch en beperkend. Strategische keuzes zijn vaak gemaakt onafhankelijk van de technologische mogelijkheden. Hierdoor kan er een mismatch ontstaan tussen strategie en technologie. Een belangrijke oorzaak is het beperkte repertoire van de technische discipline, waar rationaliteit en logische algoritmen de mechanismen zijn om taken op een ordelijke manier uit te voeren. Daarom worden de technische functies (productie, onderhoud) binnen bedrijven gezien als neutraal t.a.v. de gekozen strategie. Met andere woorden: de (nieuwe) technologie zal niet automatisch leiden tot een nieuwe strategie.
Toch impliceren nieuwe technologieën systemen, mensen en kennis om een concurrentieverschil te creëren. M.a.w. er is een duidelijk noodzaak om assets en bedrijfsstrategie met elkaar in verband brengen.
Een onderhoudsstrategie is een systematische aanpak voor het onderhoud van assets en zal dus per organisatie variëren. De onderhoudsmix beschrijft welke gebeurtenissen (bijvoorbeeld een storing, het verstrijken van de tijd, een toestand) aanleiding geven tot welk type onderhoudsactie (inspectie, reparatie of vervanging). Het selecteren van de beste onderhoudsstrategie hangt af van verschillende factoren, zoals de te bereiken organisatiedoelen, de aard en de rol van de asset, werkstromen en de werkomgeving . Een onderhoudsstrategie bestaat uit een mix van onderhoudsbeleid en onderhoudstechnieken die variëren van asset tot asset. Een onderhoudsconcept kan worden gedefinieerd als de reeks beleidsmaatregelen zoals CM, PM en CBM, enz. Om dit beleid te kunnen formuleren zijn grote hoeveelheden onderhoudsgegevens nodig.
